عرق خارشتر

خارشتر گیاه مقاوم به سرما و دارای ریشه عمیق است و به آب کمی نیاز دارد. خارشتر برای گیاهانی مانند غلات و چغندر به عنوان علف هرز بشمار می‌آید. ریشه‌های خارشتر تا ژرفای 5 تا 7 متر هم می‌رسد. میوه‌ آن را ترنجبین (تَراَنگَبین) می‌نامند که به معنی عسل تر است.

این گیاه در شوره‌زارهای ایران، عربستان، صحرای سینا، سوریه و هند و پاکستان تا ارتفاع 400 متری از سطح دریا می‌روید. طبیعت خارشتر از نظر حکمای طب سنتی، خیلی گرم و خشک است و به عنوان مدر و مسهِل از آن بهره می‌برند. همچنین، جوشانده آن معرق است و مالیدن روغن برگ‌های آن برای روماتیسم مفید است. گلهای آن نیز برای التیام بواسیر مؤثر است. بر طبق تحقیقات جدید مشخص شده است که مواد موجود در ریشه خارشتر می‌تواند در تقویت سیستم دفاعی بدن مؤثر واقع شود و لذا گزینه مناسبی برای درمان و مهار بیماری ایدز به شمار می‌رود. همچنین از دیگر خواص خارشتر، کاهش وزن و جلوگیری از چاقی بدن است، چون خاصیت مسهل و ملین دارد.

برای تولید عرق گیاه خارشتر، ابتدا آب و گیاه را می‌جوشانند. پس از تبخیر آب، عملیات سرد کردن بخار و تقطیر به صورت سنتی یا صنعتی انجام می‌شود و مایعی که با تقطیر به دست آمده، همان عرق خارشتر است. به طور کلی طی فرآیند تبخیر و تقطیر، اسانس و رایحه گیاه داخل مولکولهای آب نفوذ میکند و در اصطلاح علمی، آب مقطر تولید می‌شود. این آب معطر مقطر، علاوه بر طعم و رایحه خوب، تمامی خواص گیاه خارشتر را هم برای بدن دارد. ذکر این نکته ضروری است که برای تولید عرق گیاه خارشتر بیشتر از ریشه گیاه خارشتر استفاده می‌شود.