عرق زنیان غلیظ

گیاه زنیان را با نام های دیگری مانند انیسون بری، کمون حبشی، اجوان، اسپری کای و نانخواه می شناسند. زنیان گیاه علفی یک ساله، بی کرک و به ارتفاع 30 تا 90 سانتی متر است که به شکل خودرو در نواحی شرقی هند، ایران و مصر می روید. برگ هایی با بریدگی های نازک و ظریف و گل هایی به رنگ سفید و مجتمع به صورت چتر مرکب دارد. چتر آن کوتاه، دارای طول نسبتا مساوی و منتهی به براکته های باریک در محل اتصال به یکدیگر است. میوه زنیان کوچک، بیضوی، به رنگ قهوه ای مایل به زرد و دارای بویی شبیه بوی تیمول است. روی میوه آن، خطی طولی نخی شکل، به رنگ روشن تر و دو تار نازک تک سلولی مشاهده می شود، به طوری که بعضی از آن ها کوتاه و مخروطی و برخی دیگر دارای یک قسمت متورم در انتها هستند. قسمت مورد استفاده این گیاه، میوه آن است که حاوی مقدار زیادی تیمول میباشد. محل رویش این گیاه در ایران، بلوچستان، تبریز، اصفهان، خوزستان، فارس، کرمان و خراسان است.